Najstarszym, czekającym na restaurację autem jest amerykański samochód Willys-Overland 90 z 1919 roku. Jest to typowy przedstawiciel amerykańskiej samochodowej klasy średniej.
Auto jest bardzo dobrze zachowane; posiada resztki oryginalnego malowania i oryginalną tapicerkę. Ważnym elementem "zabawy" jest fakt, iż auto jest w "jednym kawałku". Ułatwia to znakomicie późniejszą odbudowę.
Samochód trafił do nas z obszaru Górnego Śląska. Ciekawostką jest fakt, iż autem tym jeździła amerykańska misja wojskowa nadzorująca tak zwany plebiscyt na Śląsku. Po plebiscycie Amerykanie sprzedali pojazd Polakom.
To auto jest ciekawym przedstawicielem przemysłu samochodowego Włoch. Jest to Lancia Aprilia z 1940 roku z nadwoziem zbudowanym przez znane do dziś designerskie studio Pininfariny.
Lancia Aprilia w swej normalnej formie występowała jako czterodrzwiowa limuzynka niespecjalnej urody. Za to rozwiązania techniczne mogły zadziwić w wielkoseryjnym aucie. Silnik w układzie VR (czterocylindrowy); samonośne nadwozie; niezależne zawieszenie wszystkich kół - przednie zawieszone na kolumnach podobnych do dzisiejszych McPhersonów, tylne na niezwykle skomplikowanej tylnej osi zapwniającej zawsze prostopadłość koła względem nawierzchni. Dzięki tym rozwiązaniom oraz doskonałym hamulcom auto pewnie się prowadziło, co miało przełożenie na częste sukcesy w sporcie samochodowym. Niepotwierdzona legenda głosi, że nasza Lancia należała do znanego w latach 50-tych kierowcy wyścigowego i rajdowego, Michała Nahorskiego.
Auto było normalnie eksploatowane do 1980 roku a potem znalazło miejsce w naszym muzeum. Z powodu braku wielu specjalistycznych części (ach, ta wloska technologia...) przez wiele lat czekało cierpliwie na swą kolejkę. Dziś mamy już dostęp do zachodniego świata, więc pomału nasza Lancia zaczyna odzyskiwać dawną świetność...
